Aktualnie grane.

[Solidny]

Jak wspomniałem, jestem erpegowym ciulem

Pewnie za bardzo przekombinowałem z pokemonami, bo zamiast masterować kilku, trenowałem ich na zmianę całą masę, tak coś sobie przypominam. Trochę tam tasowałem nimi między postaciami, prawdopodobnie zepsułem balans. Może nie znałem sposobów na bossów. A może tempo gry mi nie odpowiadało i w pewnym momencie za szybko poszedłem do przodu olewając zadania. Chociaż to ostatnie niekoniecznie, bo pamiętam że dobrze się bawiłem odhaczając listę - szybka gratyfikacja

Póki co z Level-5 bardziej podoba mi się Rogue Galaxy (po NNK trochę się przestraszyłem jak zobaczyłem logo ), które z kolei zmęczyło mnie level designem i pacingiem, więc odłożyłem na jakiś czas. Za bardzo oczekiwałem japońskiego Mass Effecta, a dostałem serię dungeonów. Ale i tak jest fajny, normalny system walki real time i łolaboga PAUZA w trakcie przebierania w menusach. Tu się na pewno jeszcze skuszę, ale ja mam short attention span, stąd te problemy z erpegami .

[Gillian]

Solidny, krytykujesz grę, którą lubię! Jesteś wiecznym marudą i nic Ci nie pasuje tylko narzekasz i narzekasz, zmień hobby!


BTW, grałeś w FFXII? Mogłoby Ci się spodobać. W przyszłym roku remaster, idealna okazja.

[ArecaS]

BTW, grałeś w FFXII? Mogłoby Ci się spodobać. W przyszłym roku remaster, idealna okazja.

Nieee... Nie ma sensu marnować czasu! Zagraj zamiast tego w jakieś porządne jRPG. Na przykład Personę 3!

[uci]

Bravely Default - jako że jest 30h na liczniku to można powiedzieć coś o grze więcej - jak juz pisałem jest to kwintesencja fajnali od 1 do 5 z początku wydawało by się typową fabuła o ratowaniu 4 kryształów i system zawodów z FF5. Na szczęście im dalej w głąb tym gra daje nam więcej, a małe dodatki sprawiają że gra stara się nam graczowi też nie iść pod prąd. Fabuła jak pisałem jest dość prosta z założenia - samotny chłopak ze zniszczonej wioski idzie ratować świat, na szczęście w głębi fabuła jest poważniejsza niż się wydaje choć otoczka SD słodkiej gierki może mylić. System zawodów działa jak w FF5 z tą różnicą że musimy najpierw pokonać właściciela danego zawodu żeby używać jego mocy.
Jednak co jest najważniejszą cechą BD to właśnie tytułowe Brave i Default - łatwiej to zrozumieć grając, ale jest to system pozwalający wykorzystać do przodu max. 4 rundy dla każdej postaci - kosztem tego że potem przez te 4 rundy będzie stała jak kołek. System fajny bo przydaje się do walki z randomowymi potworami na szybko, a przy bossach każe kombinować bo i potwory i bossowie tego systemu też używają.

Do tego cała masa takich małych ale fajnych pierdółek - regenerująca się 8 godzin moc zatrzymania czasu i ataku bez kolejki, możliwość włączenia i wyłączenia wszystkiego (exp, puntów zawodów, znaczników na mapie) dla hardcorów czy możliwość zwiększenia (do grindu) lub wyłączenia (przy bactrackingu) ataku losowych potworów. AI przeciwników które nie ssie tak bardzo i sprawia że jak źle zużyjemy nasze rundy do przodu i zostaniemy na łasce potworów to może się źle skończyć. Poziomy trudności, 1 ale za to fajna mini gierka i troche bajerów sieciowych i mamy prawie pełny obraz gry. Dodałbym do tego masę bajerów i ataków specjalnych które dają nam bronie, zawody. Skille które działają tak długo jak gra odpowiednia muzyka etc. jest tego ogrom w tej grze, a na początku się nie wydaje.

Dla fanów jRPG tytuł mega obowiązkowy, brać w ciemno.

[Wombat]

Gran Turismo 5: Academy Edition

Dawno nie grałem w GT i powiem, że kariera daje masę frajdy. Kupowanie/sprzedawanie samochodów, licencje, wyścigi, wyzwania, jednym słowem jest co robić, monotonnie nie jest

[Gillian]

BTW, grałeś w FFXII? Mogłoby Ci się spodobać. W przyszłym roku remaster, idealna okazja.

Nieee... Nie ma sensu marnować czasu! Zagraj zamiast tego w jakieś porządne jRPG. Na przykład Personę 3!

FF XII dla osoby, która nie czuje za bardzo jRPG jest jedynym sensownym FF . Zresztą nie wiem czemu jej tak nie lubisz. Nie jest to gra dla otaku-mango-zyeba, więc +1 do oceny, system walki nie jest ciulowy jak w starszych FF, więc +2 do oceny

[ArecaS]

Być może obecnie lepiej by mi siadła, ale ta gra naprawdę MA problemy i ja znowu nie wierzę, że ich nie wyłapałeś.

1) Gameplay to takie MMO w singlu. To akurat dość subiektywne, bo może się komuś podobać, ale mi najbardziej przeszkadzało.
2) Fabuła w pierwszej połowie zrzyna ze Star Warsów niemal każdą scenę, a w drugiej połowie jest jej dla odmiany niemal kompletnie brak i dopiero finał coś tam na tym polu próbuje ratować, no ale jest już za późno.
3) Postacie. Główny bohater, który z punktu widzenia intrygi mógłby nie istnieć. Ashe i Basch sztampowi. Jedynie Fran i Balthier mają coś, co można nazwać charakterem. A, no i jeszcze Penelo była, która jest tak bezużyteczna, że mało nie zapomniałem o niej napisać.
4) System walki leży z powodu źle zaprojektowanych przeciwników, przez których m/w od połowy gry nawet bossów można pokonać bez dotykania pada i zmieniania gambita. No ale OK, problem z jedną strategią na wszystkich bossów istnieje w tej serii niemal od zawsze, wiec to możemy wykasować.

Ale żeby nie było, ja wiem, że ta gra ma też mocne strony. Klimat i muzyka potrafią zmiażdżyć. System rozwoju postaci ma potencjał (dlatego chętnie sprawdzę remaster, bo ma być chyba na Zodiacu oparty). No i część postaci drugoplanowych jest naprawdę fajna. Tylko naprawdę IMO to nie ratuje tej gry.

Tylko mam prośbę. Złośliwe komentarze złośliwymi komentarzami, ale nie brnijmy w to dalej, bo zaraz przerzucimy się na Androida i iOS znowu, a potem któryś admin będzie nam musiał po banie dać. Myślę, że zamiast tego lepiej się skupić na czymś, w czym się zgadzamy i np. potrollować Kalwę trochę.

[kALWa888]

Ja tam podczas calakowania FFXII nie odczułem tego, że na każdego bossa wystarczy jedna taktyka. Raczej inne buffy/debuffy na nich działały, ale mniejsza. Star Wars jeszcze nie oglądałem, więc nie wiem jakby o czym mowa . Co do bohaterów się zgodzę, ale to chyba też problem każdej części.

Tak, remaster to Zodiac Job System.

Powodzenia z tym trollowaniem .

[Solidny]

BTW, grałeś w FFXII? Mogłoby Ci się spodobać. W przyszłym roku remaster, idealna okazja.

Nieee... Nie ma sensu marnować czasu! Zagraj zamiast tego w jakieś porządne jRPG. Na przykład Personę 3!

FF XII dla osoby, która nie czuje za bardzo jRPG jest jedynym sensownym FF . Zresztą nie wiem czemu jej tak nie lubisz. Nie jest to gra dla otaku-mango-zyeba, więc +1 do oceny, system walki nie jest ciulowy jak w starszych FF, więc +2 do oceny

Myślałem że to był troll

Grałem w FFXII dość dawno, więc nawet nie pamiętam dlaczego przestałem. Straciłem save'a albo po prostu mi się znudził (pewnie oba). Chciałem znowu spróbować, ale na emulatorze scenki mocno przycinały, a na ps2 grafika już nie satysfakcjonowała (zwłaszcza po tym co widziałem na emu). Zdążyłem się też zainteresować innymi grami.

Poza tym skąd wniosek że nie czuję jrpg? Chrono Trigger bardzo mi się podoba, FFX uwielbiam, a teraz Persona zeruje mój wolny czas.

W Ni no kuni grałem i tak więcej niż w niejedną grę akcji, która mi się podobała. Wiadomo jednak, że te gry trwają dość długo i tylko te w których się zakocham potrafią mnie utrzymać do końca.

[SALADYN]

Wiedźmin 3: Dziki Gon

Musze trochę pasa przycisnąć do świąt a że gry robię od deski do deski to jest to idealny moment na długo odkładanego wieśka. Szybko tylko zerknąłem na poradnik pucharkowy a właściwie na tzw. Road Map i widzę że grę mogę sobie rozłożyć na dwa razy. Będę więc pierwszy raz chłonął grę bez spiny, efekt jest taki że prolog dwa dni robiłem bo nie mogę się oprzeć pytajnikom na mapie, w końcu je wyłączyłem i staram się jak najrzadziej zaglądać do mapy, dzięki temu gra się o wiele lepiej i nie ma efektu typowego openworlda.
W sumie niewiele mogę dodać do tego co zostało już o tej grze powiedziane. Tyle się o tej grze naczytałem opinii że jedyne co mnie zaskoczyło to podobieństwo gry do pierwszego wieśka, spodziewałem się ewolucji bardziej w casualowo-przygodowy gameplay a to jednak nadal RPG z krwi i kości.
Gwint trochę mnie zawiódł, z opisów wychodziło że to gra taktyczna gdzie trzeba przede wszystkim myśleć ale bez dobrych kart nawet nie ma co zaczynać partyjki.

[Rubi7231]

Mafia 3 - w recenzjach jak na razie zjechana jak bura suka, jednak dla nie w tej chwili jest całkiem ok. Prolog dość chaotyczny, gra skacze między pewnymi etapami gry. Po 4h grania zdecydowaniem podoba mi się system stealth ( prawie wcale nie używałem broni palnej), klimat lat 60, kapitalna muzyka i przedstawienie historii jako film dokumentalny. Kuleje SI przeciwników, czasami grafiki niedomaga (doczytywanie tekstur), misje to typowe przyjdź i zabij.

[uci]

Bravely D. - ten z 3DSA - kiedy myślisz że autorom skończyły się pomysły i zaczyna się backtracking, to oni dowalają fabularnym twistem, mindfukiem i rozwalają 4 ścianę

[Solidny]

Bravely D. - ten z 3DSA - kiedy myślisz że autorom skończyły się pomysły i zaczyna się backtracking, to oni dowalają fabularnym twistem, mindfukiem i rozwalają 4 ścianę

Mniam. Z jednej strony spoiler, bo jak zagram to będę czekał na to, ale z drugiej zachęciłeś mnie bardzo, bo monotonia najczęściej uśmierca moje próby kończenia erpegów.

I tak zanim do tego dojdzie pewnie zapomnę, że pisałem tego posta . Za duży backlog i brak 3dsa.

Ja sobie ostatnio przechodziłem The Last of Us Remastered na najwyższym poziomie trudności (ten z dlc) i gra nabiera trochę rumieńców. Trzech przeciwników na mapie, a mi skacze ciśnienie. Czuć survival. Denerwuje tylko pewna niestałość w designie.
To co uwielbiam w MGSach to to, że bardzo rzadko próbowały podkręcić atmosferę wymuszonym alarmem, a jak już miały być mocno oskryptowane sytuacje, to byli to zwykle bossowie, którzy pozwalali na zastosowanie szeregu różnych strategii, zawsze wyjątkowych dla siebie.

W TLOU mamy liniowy układ gry, gdzie trafiamy do szerokich przestrzeni, w których w miarę dowolniem możemy kiwać się z przeciwnikami. Uwielbiam te etapy, gra nie oszukuje i nie spawnuje przeciwników za plecami (no, chyba że jest alarm, to czasami dochodzą nowi). Ale co jakiś czas gra postanawia przejść w tryb call of duty singleplayer i oskryptować całe długie fragmenty, gdzie muszę uczyć się na pamięć spawn pointów przeciwników. To działa bardzo dobrze za pierwszym razem, jest kilka fajnych "filmowych" momentów, ale zalatuje sztucznością przy kolejnych podejściach. Może to kwestia samego kontekstu skryptów, bo mnie na przykład okropnie wkurza, że przeciwnicy spawnują mi się za plecami w momencie, kiedy podnoszę jakiś klucz. Gdyby cała gra taka była to spoko, a tak tworzy to okropny kontrast dla otwartych sekcji skradanych, gdzie wszystko dzieje się organicznie.

Z kolei jak chciałem się tylko zrelaksować i akurat miałem ochotę na coś innego niż No Man's Sky, to na WiiU odpaliłem sobie Lego City Undercover. Spoko jak się chce odmóżdżyć i pośmiać z głupawych żartów. Nawet stęskniłem się za sandobxami

[Gillian]

To co uwielbiam w MGSach to to, że bardzo rzadko próbowały podkręcić atmosferę wymuszonym alarmem, a jak już miały być mocno oskryptowane sytuacje, to byli to zwykle bossowie, którzy pozwalali na zastosowanie szeregu różnych strategii, zawsze wyjątkowych dla siebie.

W TLOU mamy liniowy układ gry, gdzie trafiamy do szerokich przestrzeni, w których w miarę dowolniem możemy kiwać się z przeciwnikami. Uwielbiam te etapy, gra nie oszukuje i nie spawnuje przeciwników za plecami (no, chyba że jest alarm, to czasami dochodzą nowi). Ale co jakiś czas gra postanawia przejść w tryb call of duty singleplayer i oskryptować całe długie fragmenty, gdzie muszę uczyć się na pamięć spawn pointów przeciwników. To działa bardzo dobrze za pierwszym razem, jest kilka fajnych "filmowych" momentów, ale zalatuje sztucznością przy kolejnych podejściach. Może to kwestia samego kontekstu skryptów, bo mnie na przykład okropnie wkurza, że przeciwnicy spawnują mi się za plecami w momencie, kiedy podnoszę jakiś klucz. Gdyby cała gra taka była to spoko, a tak tworzy to okropny kontrast dla otwartych sekcji skradanych, gdzie wszystko dzieje się organicznie.

O o to to. Nie lubię też w grach takiej sztucznej zmiany pacingu gry. Jeżeli gra mnie uczy pewnych swoich reguł, to chcę, aby do końca wyzwanie w grze polegało na wykorzystywaniu w coraz doskonalszy sposób, tego czego się nauczyłem. Kiedy nagle reguły gry się wywracają (oskryptowany motyw, strzelanina w skradance itp) to czuję się z tym źle .

[Pabian01]

Jeżeli dobrze pamiętam to Gacu kiedyś pisał tutaj pozytywnie o Shadow Warrior. Niedawno była premiera 2 i z tego co widzę to wszyscy piszą, że poprawiła błędy poprzedniczki. Dla mnie bardzo ciekawie zapowiada się co-op + losowe mapy :-) Grał już ktoś?

[Faja]

Rise of the Tomb Raider czyli Tomb Raider 1 i pół, bo kontynuacją tego nazwać nie można. Ogólnie spoko się gra, nie ma na co narzekać.

Virtue's Last Reward czyli druga część fenomenalnego 999, na razie mam dobrze, nie mogę się doczekać już końca i ostatniej części. Potem Danganronpy i mogę umierać.

[Solidny]

W końcu miałem okazję usiąść w spokoju i odpalić na ps4 coś nowego. REmake HD z plusa!
Ustawiłem sobie najwyższy poziom trudności, bo jakoś pasuje mi to do horrorowego klimatu. Dla fabuły w to nie gram . Chcę się bać czegoś więcej niż głupich jump-scare'ów (jest polski odpowiednik?). To samo miałem z Falloutem 4, na fabułę nie liczyłem, więc chciałem mieć chociaż twardy survival.

Kurde, zadziałało. Wstrzymuję oddech za każdym razem kiedy pojawia się przeciwnik. Im dalej dojdę, tym częściej zastanawiam się czy zawrócić i zapisać (a mogę tylko kilka razy!). Do tego układ mapy pozwala na ciekawe dylematy w temacie backtrackingu.
Gra jest bardziej złożona i ogólnie lepiej się trzyma niż się spodziewałem. No i ta ATMOSFERA! Grafika dalej daje radę, wnętrza są piękne i niepokojące jednocześnie.

Nie dam rady jednak brać na serio lore Resident Evil, jak niektórzy fani. W jedynce mamy głupi horror klasy C (filmowy odpowiednik - "ej, mamy kamerę i willę bogatego wujka do dyspozycji, nakręćmy tam coś w weekend") i tutaj to świetnie pasuje do konwencji, jestem zachwycony tą stylistyką. Czwóreczka miała inne, ale równie dobre podejście do poziomu powagi, jaki seria wymaga - znowu durny horror, ale z większymi nutami czarnej komedii. Od RE5 przestali to niestety rozumieć i zaczęło się branie największych głupot na poważnie, co wbrew rozsądkowi zaowocowało zwykłą nudą.

Zagalopowałem się. Resident Evil HD - zaskakująco dobra gra póki co. Jestem ciekaw czy uda mi się skończyć, czy może utknę z bez apteczki i z jednym nabojem na koniec. Jeśli tak, to cóż, takie będzie moje kanoniczne zakończenie. Aż nabrałem ochoty na Bloodborne.

Przy okazji, ostatnio cześciej myślę o poziomach trudności i o tym jak wpływają na odbiór gry. Już dawno słyszałem takie analizy, ale dopiero samemu eksperymentując naprawdę dotarło do mnie, że to coś więcej niż tylko dostosowanie do umiejętności czy chęć wyzwania - to wybór stylu, który może zmienić grę całkowicie. Nawet jeśli ukończyłbym RE na najniższym poziomie, to myślę, że miałbym o nim gorszą opinię, niż kończąc w połowie na najtrudniejszym. Dzięki temu mogę docenić aspekt horroru i taktyki koniecznej do przetrwania. Z kolei takie Uncharted raczej zyskuje na niższych poziomach trudności, bo tam tempo akcji, gameplay, a nawet fabuła i klimat przyjęte z kina przygodowego są dostosowane do biegania przed siebie na złamanie karku, rzucanie się w środek strzelaniny i wychodzenie bez szwanku z eksplozji.

[uci]

W sumie mikołajkowy prezent przerwał mi początek przygody z Bravely Second i ogrywam Legend of Zelda - Link between worlds - czyli Soul reavera z Linkiem w roli głównej. No i jak przysiadłem tak oderwać się nie umiem, siadła mi ta gra bardziej niż Wind Waker do którego nie umiem wrócić, choć to może kwestia konsoli - na przenośnej więcej gram. Twist fabularny mi się podobał, pomysł na tą część także, myk z obrazami na ścianach tez dużo dodaje uroku. Jak dobrze pójdzie będzie to moja druga skończona Zelda.

[Gillian]

ALBW najlepszą Zeldą IMO I chyba GOTY 2013

[kALWa888]

A ja w końcu mogę zagrać w The Last Guardian. Grę na którą czekałem jakieś 5 lat (odkąd zobaczyłem próbkę "making of" w dodatkach do ICO & SotC HD Classics). No cóż, gra była już takim trochę żartem wśród graczy, ale szczerze mówiąc wierzyłem że będzie to udany tytuł. Po prostu przez tyle czasu entuzjazm trochę opadł. No ale mimo to bawię się wyśmienicie. Trico wzbudza we mnie ogromną sympatię, serio uwielbiam to stworzenie. Z zachowania bardzo przypomina kota, których w sumie jestem miłośnikiem.

Nie będę się jeszcze rozpisywał za bardzo, na to poświęcę więcej literek. Ogólnie gra jest naprawdę super, ale ma swoje problemy. Przede wszystkim detekcja kolizji - nasz bohater niejednokrotnie obija się o niewidoczne przeszkody, albo dzieje się z nim coś dziwnego (np jakiś nieopanowany ragdoll); są też problemy z płynnością, ale raczej rzadkie i niezbyt dokuczliwe. Bardziej denerwuje mnie sterowanie i przymusowa zabawa z beczkami, które trzeba nieraz przenieść spory kawał, przerzucając z platformy na platformę - oczywiście taka beczka często sobie spada i trzeba całą czynność powtarzać od nowa; po kilku próbach staje się to frustrujące.

No ale grafika prezentuje się naprawdę super, zdecydowanie nie jest to poziom PlayStation 3. Szczególnie duże wrażenie robi animacja piór Trico - zaznaczam przy tym, że każde animowane jest niezależnie od drugiego. Jest też sporo efektów cząsteczkowych i całkiem rozległe lokacje. Nie dziwię się, że musieli to przenieść na PS4, tym bardziej jeśli wziąć pod uwagę sztuczną inteligencję Trico i całe te generowane zachowania chłopca.

Szczerze polecam i stwierdzam, że warto było czekać. Przy okazji podsyłam link do napisanego przeze mnie tekstu, w którym zebrałem dostępne informacje na temat powstawania gry.
http://www.pssite.com/publicystyka/2278 ... rdian.html

[SALADYN]

2017 rok zacząłem krótkimi partyjkami w No Man's Sky. Tak jak się swego czasu spodziewałem jest to tytuł idealny na takie granie w doskoku bo trzeba za godzinkę uderzać w kimono. Nudzi się szybko ale jakoś zawsze mam ochotę wracać. Szukam odpowiedniej planety na bazę na której założę sobie taką olbrzymią plantację hydroponiczną i przy okazji sprawdzę czy są jakieś ograniczenia w stawianiu budynków.

Drugim tytułem od którego zacząłem bieżący rok to ... uwaga, uwaga... Call of Duty: Infinite Warfare. Nie wiem czemu ale tak jak popularne tytuły mnie nie potrafią przyciągnąć panującym wokół nich hajpem, tak jad wylewany w internecie na dany tytuł mnie intryguje.
Oczywiście nie dałem za grę ani złotówki a tylko pożyczyłem żeby ograć kampanię i powiem że jest bardzo dobrze. Wiadomo, to nadal ten sam bardzo prosty i dynamiczny szuter z pozbawioną głębi fabułą i przesycony patosem ale gra się zwyczajnie dobrze. Na plus warto zaliczyć zarzucenie podziału gry na misję. Po początku znanym z trailera nasza postać obejmuje dowództwo nad własnym lotniskowcem. Można odwiedzić kajutę kapitana i poczytać trochę akt po czym udać się na mostek żeby rozpocząć kolejną misję główną lub poboczną ale nawet ona nie ma loadingu w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Zamiast ekranu ładowania jest animacja skoku w nadprzestrzeń, potem krótka jazda windą, odwiedziny w zbrojowni i desant do celu misji. Wszystko to jest okraszone dialogami i gameplayem więc sprawia wrażenie ciągłości historii.
Chyba już więcej nie da się napisać o tej grze po ukończeniu tak więc po prostu polecam sprawdzić jak się trafi dobra okazja. Patrząc na zmieniające się trendy na rynku to będzie chyba ostatnia okazja postrzelać w tej serii z laserków blasterków.

[kALWa888]

Ja bym bardzo chętnie sobie w coś podobnego pograł. Nie czuję ani hajpu ani niechęci, ale mam ochotę na przyjemnego i efektownego FPSa, którym bez wątpienia jest taki CoD. No ale jak się co roku gra w coś takiego i dodatkowo w inne gry z gatunku, to można poczuć przesyt. Obecnie najbardziej ciekawi mnie Wolfenstein New Order i nowy Doom. Wolf będzie pierwszą grą którą w następnej kolejności zakupię, bo ta ochota łazi za mną od długiego czasu już. Kusząco wygląda też remaster Modern Warfare.

[Gillian]

Ja mam ochotę na FPSa typu Half-Life, ale już takich nie robio :(

[SALADYN]

Spoko wodza, wyjdzie HL3 i dostaniesz swoją grę.
A tak na poważnie to pogrzeb w crapach trochę, może trafisz na jakiś rodzynek. Taki poprzedni Wolfenstein, Singularity, wspomniany Doom, Shadow Warrior itp. Koło Half Life te gry nawet nie stały ale każda jest dobra na swój sposób.

[Gillian]

Chodzi mi o FPSa ze smaczkiem jak właśnie w HL2, gdzie było sporo zabawy z fizyką oprocz strzelania. No nic, mam na ten rok postanowienie pogrzebać w bibliotece Steam i właśnie w "crapach", może coś znajdę.

[uci]

A ja postanowiłem się troche zaprzeć i chociaż skończyć część nieskończonej biblioteki PS3 żeby móc w przyszłości z czystym sumieniem rzucić się na PS4 więc na obecną chwilę przedzieram się przez Kingdom of Amalur - gra znana więc raczej opisywać nie ma co, ciekawostka taka że gram w to już od dobrych 18 godzin i w sumie poza wprowadzeniem nie mam bladego pojęcia o co chodzi, z kim walczę i po co ratuje świat, ale mimo to fabuła brnie do przodu - ot taka wesoła ciekawostka

[SALADYN]

Grasz na wysokim poziomie trudności?
Jedne z ukrytych trofeów to przejście gry na hard.

[uci]

yup - jak czegoś mnie trofea nauczyły to żeby od razu cisnąć w Hard - całkiem inne podejście do gry, ale Kingdom to RPG szybko poziom trudności opada po dłuższym farmowaniu.

A co do FPSa dla Giliana - może seria Metro?

[kALWa888]

Metro bardzo przyjemne. Nie do końca typowy FPS, ma kilka ciekawych patentów, no i świetny klimat. Grałem tylko w Last Light na PS3, poprzednik dostępny jest w kolekcji na PS4.

[SALADYN]

... no i świetny klimat.

Polecam grać z rosyjskim dubbingiem, dodaje on oczko do i tak już świetnego klimatu.