Epikureizm, Stoicyzm

O filmach, książkach, muzyce, religii, filozofii, wszystkich sprawach 'wyższych'

Moderator: GM

Epikureizm, Stoicyzm

Postprzez Crusher » Pn paź 12, 09 16:10

Stoicyzm

Stoicyzm to kierunek filozoficzny zapoczątkowany w starożytnej Grecji. Stworzona przez Zenona z Kition, kontynuowana i rozwinięta przez Senekę i Marka Aureliusza. Wedle stoików świat rządzi się niewzruszonymi prawami natury, na które człowiek nie ma żadnego wpływu. Z powyższej teorii bytu wynika etyka stoicka: skoro nie ma sensu przeciwstawiać się naturalnemu biegowi losu, co zresztą ma zawsze negatywne skutki, należy poddać się przeznaczeniu. Zapewnia to wewnętrzny spokój i niezależność od czynników zewnętrznych. Moralnym obowiązkiem człowieka jest dążenie do osiągnięcia stanu cnoty. Droga do cnoty, będącej źródłem szczęścia, jest uwolnienie się od popędów, namiętności wymykających się spod kontroli rozumu, które zmuszają ludzi do czynów sprzecznych z naturą. Prawdziwą cnotą jest doskonała obojętność - jedynie człowiek, który niczego nie pragnie i niczego się nie lęka, staje się odporny a wyroki fortuny, i dzięki temu jest szczęśliwy.

Ideał życia według stoików spełniał zatem mędrzec żyjący zgodnie z rozumem, nieulegający namiętnościom, zdystansowany wobec wartości materialnych - uwolniony od okoliczności zewnętrznych.

Stoicyzm stworzył kompletny system filozoficzny, który w teorii bytu był monistyczny, zasadniczo materialistyczny i deterministyczny, a w teorii poznania skłaniał się ku empiryzmowi, ale najbardziej jest znany ze swojej części etycznej. Etyka stoicka, która większości ludzi kojarzy się ze słowem "stoicyzm", opiera się na zasadzie osiągania szczęścia przez wewnętrzną dyscyplinę moralną, sumienne spełnianie tych obowiązków, które spadają na nas naturalną koleją rzeczy, oraz odcięcia swoich emocji od zdarzeń zewnętrznych, czyli utrzymywania stanu spokojnego szczęścia niezależnie od zewnętrznych warunków.

W skrócie stoicyzm głosi iż człowiek który niczym się nie przejmuje, lecz działa zgodnie z logiką i rozumem, nie polegając na zmysłach, namiętnościach i potrzebach jest człowiekiem szczęśliwym, bo nawet zło wymierzone przeciwko niemu, nie będzie go obchodziło.

Zasady stoickie to zasady oparte na etyce surowej cnoty, polegającej na zachowaniu równowagi duchowej nie zakłóconej zarówno radością, jak smutkiem, na wyzbyciu się namiętności i na życiu zgodnym z naturą i rozumem; pot. obojętność na przyjemności i ból, tłumienie uczuć, spokój, niewrażliwość, hart i pogoda ducha bez względu na okoliczności.

Mówi się także "człowiek o stoickim spokoju", na kogoś kto jest niesamowicie spokojny i nic go nie rusza.

"Nigdy nie będzie szczęśliwy ten, kogo dręczy myśl, że ktoś jest szczęśliwszy od niego." - Seneka

"Nie czyń nic bez rozwagi, lecz tylko według zasady dobrze obmyślanej." - Marek Aureliusz

Stoicyzm rozróżnia 3 podstawowe działy:

1. Teoria bytu – materia, pneuma i toniczność

W teorii bytu, stoicy byli materialistami, ale dość specyficznego rodzaju. Ich podstawową zasadą w tej dziedzinie było przyjmowanie, że wszystko, co istnieje, jest materią.

2. Teoria poznania i logika stoicka

Stoicy nazwali logiką właściwie całą teorię poznania i teorię języka. Dla stoików idee były więc wtórnymi ruchami pneumy, odbywającymi się w ludzkiej duszy, a nie bytami rzeczywistymi. Zmysły, na skutek kontaktu z materią zewnętrzną w stosunku do człowieka, odciskają na pneumie duszy pierwotne wrażenia, które następnie, już wewnątrz duszy ulegają procesowi wzajemnych porównań i połączeń, co prowadzi do powstawania idei wtórnych i złożonych, które jednak jakościowo są zawsze tylko pochodną wrażeń zmysłowych.

3. Etyka stoicka – cnota, natura i obowiązek

Etyka stoicka wywodzi się wprost z jej teorii bytu. Skoro światem "rządzi" pneuma, która jest wszechmocna i nieubłaganie dąży do swojego celu, nie ma sensu jej się przeciwstawiać. Przeciwstawianie się prawom natury jest możliwe na krótką metę, lecz nie jest w stanie zmienić na dłuższą metę ogólnego biegu wydarzeń. Przeciwstawianie się to jednak ma zwykle opłakane skutki dla osoby, która chce płynąć "pod prąd". Dlatego jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest zaakceptowanie praw natury i przystosowanie się do nich.


Epikureizm

Jest to kierunek filozoficzny zapoczątkowany w starożytności przez Epikura, w ok. 306 r.p.n.e. kontynuowany także w czasach nowożytnych. Podobnie jak w większości kierunków filozoficznych hellenizmu dla epikurejczyków najważniejszą dziedziną filozofii była etyka – uważali oni, że podstawowym zagadnieniem filozoficznym jest szczęście, które upatrywali w przyjemności. Według epikurejczyków celem życia człowieka jest osiągnięcie indywidualnego szczęścia, które jest możliwe wówczas, gdy odczuwane przyjemności przeważają nad cierpieniem. Źródłem szczęścia mogą być jedynie przyjemności bezpieczne, które nie narażają na cierpienie. Potrzeby, których zaspokajanie niesie potencjalne zagrożenie należy wytłumiać. Należy więc cieszyć się drobnymi przyjemnościami życia codziennego, unikać zbędnego wysiłku, nie ignorując jednak potrzeb fizjologicznych, oraz rozwijać umysł dający trzeźwy ogląd na rzeczywistości.

Epikureizm jest jedną z dwóch najważniejszych antycznych filozofii życia. Dla tego sposobu filozofowania kluczowym pytaniem było: jak osiągnąć szczęście w życiu doczesnym. Były to więc przede wszystkim systemy etyczne. Wszelkie inne rozważania filozoficzne z zakresu czy to teorii poznania, czy metafizyki, miały tu znaczenie drugorzędne i służyły wyłącznie do uzasadniania swoich poglądów w sprawie kluczowego pytania – jak żyć, żeby być szczęśliwym. Mimo takich założeń pierwotnych epikureizmu jego koncepcje metafizyczne, zwłaszcza w teorii poznania, miały później znaczny wpływ na filozofów niemal do czasów współczesnych.

"Dopóki jesteśmy, nie ma śmierci, a gdy ona przychodzi, nie ma nas". - Epikur

W skrócie epikureizm to dążenie do szczęścia i ograniczanie lub całkowite wymazanie z życia cierpienia.

W pewnym małym zakresie jestem przedstawicielem epikureizmu, głównie poprzez osiąganie szczęścia nie przejmując się cierpieniem i smutkiem, inni mówią że jestem niesamowicie spokojny więc mogę też wygląd na stoika... ;)

A którą filozofie Wy wolicie? Może zupełnie inną?
Avatar użytkownika
Crusher
Vamp
 
Posty: 359
Dołączył(a): Pt maja 16, 08 14:24
Lokalizacja: Gdynia

Postprzez Snake. » Pt paź 16, 09 20:43

Stoicyzm. Kurczę, widzę w nim swoje odbicie, PO CZĘŚCI. Nie lubię imprez, nigdy nie paliłem papierosów, ani kropli alkoholu we krwi [oprócz szampana]. Wolę sobie posiedzieć przed książką, TV, DVD, pograć z kumplami w siatkę. Aczkolwiek nie jest tak, że nie potrafię się zabawić. Ale na swój sposób.
Skłaniałbym się do Filozofii Horacjańskiej. Aczkolwiek ciężko żyć z jakąś filozofią 'z góry'.
Ostatnio edytowano Pt paź 16, 09 20:50 przez Snake., łącznie edytowano 1 raz
[center]Nie pieprz,
[/center]
[center] CZATUJ![/center]
Avatar użytkownika
Snake.
The Fury
 
Posty: 586
Dołączył(a): Śr mar 26, 08 22:01
Lokalizacja: Z Raju Niemych Żądz

Postprzez Gillian » Pt paź 16, 09 20:50

Crusher napisał(a):A którą filozofie Wy wolicie? Może zupełnie inną?
Własną.
Avatar użytkownika
Gillian
Uber Big Boss
 
Posty: 8739
Dołączył(a): Wt maja 08, 07 22:30

Postprzez Hal » Pt paź 16, 09 21:07

Własną


No tak, bo Twilite kid nie znosi filozofii o ile pamiętam:)

A którą filozofie Wy wolicie? Może zupełnie inną?


Zdecydowanie Buddyzm zen.

Dlaczego? Nie chce mi się tłumaczyć. Zbyt osobiste i skomplikowane to jest:)
Przeczytałem setki książek, po to tylko by zrozumieć, że wcale ich nie potrzebuję
Avatar użytkownika
Hal
Zanzibar
 
Posty: 1246
Dołączył(a): Pn wrz 18, 06 15:30
Lokalizacja: Brandy Hall
Gram: Gran Turismo 6

Postprzez Gillian » Pt paź 16, 09 21:28

Hal Emmerich napisał(a):Twilite kid nie znosi filozofii o ile pamiętam:)
Nie, po prostu uważam, że jakieś tam kierowanie się czyimiś filozofiami jest bez sensu. Zwłaszcza tymi klasycznymi, które to maja jakieś wypunktowane cechy charakterystyczne.
Człowiek jest człowiekiem - raz się ma stoicki wg niektórych "zasad" stoicyzmu nastrój, a raz inny.
Avatar użytkownika
Gillian
Uber Big Boss
 
Posty: 8739
Dołączył(a): Wt maja 08, 07 22:30

Postprzez Uzion » N paź 18, 09 14:37

twilite kid napisał(a):Człowiek jest człowiekiem - raz się ma stoicki wg niektórych "zasad" stoicyzmu nastrój, a raz inny.


Warte cytowania.
Sam zastanawiałem się czy jako człowiek o określonym światopoglądzie, mający pewne ukształtowanie, a zachowując się (i tylko zachowując się) w danym czasie/sytuacjach odmiennie co do swoistego "kształtu" w jakim jest on we mnie zawarty, jestem wobec siebie i innych konsekwentny, uczciwy.

Stwierdziłem, że mylenie panującego w człowieku nastroju, z jego brakiem konsekwencji jest zwykłą głupotą. Człowiek jest podzielony i to on decyduje.
Określa sam siebie. Zachowanie to tylko jeden z czynników, który nie musi odpowiadać temu, co kryje się w jego wnętrzu. Jego inicjatywom, postawom. Wszystko zależy od indywidualnej decyzji. Bo na tym właśnie polega bycie sobą.
To, ze np. jestem gothem, nie oznacza, ze musze sie caly czas zachowywac w ten sposob. Nie oznacza, ze musze sie ubierac tak jak na to przystalo.
Prawdziwe "ja" zawiera się w o wiele wiekszej ilości podmiotów.

Mimo wszystko jest ono czesto głównym czynnikiem, ktory determinuje srodowisko wokół nas.
Psychologia ma na ten temat ciekawe rzeczy do powiedzenia.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Behawioral ... nt_postawy
Avatar użytkownika
Uzion
The Fury
 
Posty: 599
Dołączył(a): Śr wrz 06, 06 19:04

Postprzez SaladinAI » Pn paź 17, 11 18:18

Crusher napisał(a): A którą filozofie Wy wolicie? Może zupełnie inną?


Popołudnia.

No tak, bo Twilite kid nie znosi filozofii o ile pamiętam:)


Można nią zabić czas. Albo zająć się gdy doszło się do punktu, w którym przez gry głupieje się w oczach.
To swego rodzaju błędne kolo: roboty tworzące inne roboty
Avatar użytkownika
SaladinAI
Cipher watches all
 
Posty: 7022
Dołączył(a): N maja 14, 06 12:35


Powrót do Kącik intelektualisty

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 2 gości

cron