Motocykl EVY

Tym razem przedstawię Wam informacje na temat motocyklu Evy z MGS3. Mam tutaj na myśli model, którym dziewczyna odjechała w zakończeniu, pozostawiając osamotnionego Snake’a. Jest to Triumph Bonneville T120. Co ciekawe, według potwierdzonych źródeł i zwiastuna MGS4, wiemy, że również w czwartej odsłonie serii Eva używać będzie tej maszyny. Tym bardziej warto dowiedzieć się więcej o tym motocyklu.

Firma Triumph ma swoje korzenie jeszcze w końcówce XIX. wieku. Siegfried Bettmann, który wyemigrował z Niemiec do miasteczka Coventry w Anglii, początkowo zajmował się produkcją rowerów. W późniejszym czasie dołączył do niego Moritz Schulte, który zainwestował w spółkę nieco kapitału. Na początku XX. wieku firma rozpoczęła produkcję motocykli, początkowo wyposażonych w zamawiane z innych fabryk silniki. W czasie I. i II. Wojny Światowej produkcja zwiększyła się. W latach 40-stych głównym rynkiem dla firmy (już pod wodzą innych osób) stały się Stany Zjednoczone. Na przestrzeni lat w Triumphie miały miejsce różne zmiany, o których nie ma sensu jednak tutaj wspominać. Marka Triumph istnieje aż po dziś dzień.

Przyjrzyjmy się bliżej modelowi Bonneville. Charakterystyczna nazwa maszyny wywodzi się od pokładów soli pozostałych po wyschniętym jeziorze w stanie Utah, w USA, nazwanych Bonneville Salt Flats. Nie jest to przypadkowe określenie dla motoru. Na tych ogromnych płaskich terenach odbywały się próby osiągnięcia motocyklowych rekordów szybkości. Model T20 produkowany był w latach 1959-1974, więc do czynienia mamy ze sprzętem, który rzeczywiście mógł zostać wykorzystany w czasie akcji Snake Eater (w przeciwieństwie do kilku innych wynalazków pojawiających się w grze). Symbol T120 sugeruje, że maszyna osiąga maksymalną prędkość 120 mil na godzinę (1 mph to około 1,4 km/h), jednak w rzeczywistości tak nie było. Motor posiadał dwucylindrowy silnik o pojemności 650 cc (przyrost w stosunku do poprzednich modeli), wywodzący się z poprzedniego dzieła Triumphu, Tigera. Gaźnik wyprodukowała firma AMAL. Początkowo T20 posiadał osobną skrzynię biegów i silnik (tzw. konstrukcja pre-unit), osiągając prędkość ok. 115 mil na godzinę, jednakże po roku 1963 postawiono na zwartą budowę, polepszając osiągi maszyny i wprowadzające zmiany poprawiające komfort jazdy. Motor w szczególności ceniony był za świetne osiągi, przy jednocześnie niezwykle prostej budowie.

Bonneville zasłynął z kilku powodów. Od lat 50-tych, do dziś, motocykl bierze udział w pobijaniu kolejnych rekordów prędkości. Stał się on również swego rodzaju ikoną, w czym pomogło mu z pewnością zaistnienie w świecie popkultury. Jeździły nim takie gwiazdy, jak Steve Mc Queen, znany m.in. z Wielkiej ucieczki (notabene, w słynnej scenie pościgu brał udział także motocykl Triumph); James Dean, Clint Eastwood i inni. W Anglii T20 przysporzył sobie jednak złą sławę. Był szczególnie popularny w tzw. wyścigach kawiarnianych. Młodzi ludzie, identyfikujący się z kulturą rock and roll, ścigali się nim po ulicach i autostradach Anglii, pomiędzy zajazdami dla kierowców (kawiarniami). Celem niektórych było osiągnięcie prędkości 100 mil na godzinę, inni stawiali sobie za zadanie przejazd z jednego zajazdu do drugiego w czasie krótszym, niż trwanie jednej piosenki w radio. Pewien kaskader, Evel Knivel, dokonał za pomocą Bonniego, jak nazywano ten model Triumpha, popisowego skoku nad fontanną przy Ceasar’s Palace (w stanie Las Vegas) w 1988 roku.

W 2001 miał miejsce huczny powrót Bonneville’a. Maszyna, dysponująca nową, odświeżoną prezencją, oraz silnikiem 790 cc chłodzonym powietrzem, zachowała jednak duszę motocyklu z lat 60-tych. Pomysł ten spotkał się z ciepłym przyjęciem.

Wyróżnia się następujące modele T20:

– T20: Model podstawowy.
– T20R: Model przeznaczony na eksport do USA.
– T20C: Model posiadający wysoko usytuowane rury wydechowe.
– T20TT: Eksportowany w 1964 roku specjalnie na wschodnie wybrzeże USA.
– T120RV: Model pięciobiegowy.